SOIL AND TROUBLE

Our fears have been uncovered

                                                      now

Naked souls run the earth as we speak

Wounds are visible and easy to meet

                                                      now

Everything passes through and outside of me


‍

Have our fears been uncovered?

                                                      now

I bury all my roots and mark the soil with soil and soil and toil

as we speak

for everyone else but ourselves

as we mourn

the possible lives of people we will never meet

as we frown

at scenarios that never come to be

everything passes through and outside of me

as we carry

the shame on others’ shoulders

Our fears uncovered have been

And all will be


‍

uncovered our fears have been

tangled in fences that separate me and you

torn by lines that are drawn on maps

and papers signed by nations pens

they don’t take

I’m in love as a reason

Their stamps have letters that read:

DE       E       N      EYE     E     DE

Fears have uncovered our been

And all to be’s


‍

I can’t see you because

Hatred feasts on my eyes

I love you and I swear I had more than two eyes

but I can’t see you

Been uncovered our fears have

And will be for long

now

Naked souls run the earth as we speak

Visible to the eyes of everyone who still

Can see


‍

Tell me why ain’t nothing but a heartache
‍
         It has become what it was
Before
And I have become what I would be
                           If it had not changed so
F      a       s      t
‍
We don’t get along is all
And there are many problems
How this see through s                                      
                                        p                                          
                                     h                                    
                                 ere which breaks my heart.
So there it is.
Greens and blues and brown
Just don’t suit my style.
‍
Before
It became what it was,
I was what I had always
Seen        
           If I didn’t change today
I could have never been in this
S        
      P      
   H
ERE that breaks my heart.
So I bleeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeed in colors except
Greens and blues and brown
But I don’t even frown.
‍
So there it is.
What it was before will be
History as of now.


Words’ hands


Words’ hands are long and scary
Moist, moldy, smelly
Hand grabs me and I think it will strangle me
But it holds my shoulder and turns me I face the hand, it seems smaller
and less scary
I take a breath and it slaps my cheeks burn and I feel like I won a fight
‍
Words’ hand are soft and warm and tickly.
Firm, flowy, forceful
Hand grabs my forehead and I think it will push me away but it only combs my hair.
I know it’s a dream because I’m not home and only mom combs my hair like that
I’m proudly ashamed to feel sad
I sush my mom with one hand and tell her not to cry
With my other hand I sush myself
Tears burn my palm
I start liking flames
‍
Words’ hands are tricky and hairy
Gloomy, doomed, drooly
Hand grabs my ice cream cone in Istanbul and flips it in the air
Mom says its tradition
I say it’s the great beginning of my urge to punch men in the face.
Hand rings the bell Taksim square applauds in laughter
I cry
Taksim square goes about its day
‍
I almost speak a word in words’ hands.
But I know now
Almost is closest to something happening
Almost also means it never happened
I stop and stare in the eyes of the hand
victorious, vicious, vulgar
words’ hand grab all of me’s
I surrender to it…
And it finally lends me a hand.


Glorious Idiot 

I’m a string with no recollection
My umbilical chord is somewhere
Knotted and twisted
I am untouched and unrecorded
There is no data on me that answers questions
No marks of hands on me or any eyes that dare recognize me
‍
I’m a string with no mark of touch
Words get knotted in my throat or as they leave my mouth
Leave my mouth knotted in my throat or words get as they
Words get away  I

’m a string that hugs buildings
I crawl around concrete blocks and sacrifice them to my creators
I trick, I restrict, I shrink
I strech myself out there for those who need a good tumble  
I’m a string with legs unattached
Roads disappear when they see me appear
Rocks on my way wear layers of flesh and roll over
The road is almost clear now

I’m a string, now forming a loop
A loop of my first recollection
First fist of firsts 
I don’t mind.
For a glorious idiot
nothing comes untangled

Gelinciklerin Ezgisi

Ölüm orucunda hayatını feda eden Grup Yorum emekçisi Helin Bölek ve İbrahim Gökçek anısına…

Karıncaların sırtındaki gelincik bahçeleri,
Salınıyor milyonlara inat ve milyonlar için,
Öyle güzel ve her daim yasak,
Yağmur sonrası toprak gibi inat mı inat.
Karıncalar yine,
Hasretli ve minnettar, gökyüzünün tüm getirdiklerine
Sonra…
Yeşermeye, yayılmaya, bazen de,
Hasret ağlamaya ana kuzusu gibi
Unutkan ama tanıdık halkların belleğinde
‍
Sular çağlarken efkarlı gelinciklerin başından
Ve daima tersine yerçekiminin,
Kızıl güneş garip bir gecenin köründe
Tutulmuşken üstelik her köşesi göğün
Diliyor yarınları buluşalım diye
‍
Başını alıp gidiyor karıncalar, en kalabalık sokaklarına memleketin
Bir de,
Eskimiş yüreklerin en ücra köşelerine.
Ama öyle sessiz öyle çelimsiz ki en kalabalık meydanlar
Çekilmiş uğultulu kovuklarına tüm canlılar,
Kimse duymuyor gelinciklerin salınışını
Helin’den Mustafa’dan İbrahim’den
Ve rüzgarın getirdiği ezgiden başka.

Yine
Yüreğini sırtlanıyor birkaç evladı bu memleketin
Ekmeğin ucunun kemirir gibi,
bilirsiniz.
Ve en büyük oyunu oynarken bildiğimizi sandığımız hayata,
dikkatli geçe takılıyor tüm notalar
Bir de babaların kursağındaki söylenememiş sözler,
Anaların avuçlarındaki çatlaklar...

YineYüreğini sırtlanıyor birkaç evladı bu memleketin
Ve kafa tutuyor insan icadı zamana.I
nanarak güzele ve karıncaların gelinciklerine
Tutuksuz göğe, boran fırtınasına, yârın kokusuna...

**

Kovulsa da tüm meydanlardan açlık ve haklılık
Kapılıyor yine de kızıl yağmura karıncaların ezgisi
ve taşıyor beyaz tohumlarını gelinciklerin
Ulaşamayacağı yerlere zulmün korkak ellerinin
Zaten
Biliyor herkes ve her zerresi kötülüğün
Karanlık çökmeyecek bir yere
Zulmün korkak ellerinden başka
Zaten
Biliyor herkes ve her zerresi kötülüğün
Ölümlerin getirdiği sesten, ve manşetlerden daha yüksek çıkacak
Yaşamın dinmez ezgisi ve fırtınaların tahribi
Karıncalar taşıyacak türkülerin yankısını yarınlara
Ve vardıkları her yere bahar gelecek.
Görebilenler, uzun sofralarda tok karna
Türkünüzü söyleyecek
yâri yanıbaşında.

Şu, Bu, O

İşte bu kadın,
bu kadındı çiçek açan,
gözlerimle gördüm derler.
Keserler saçlarını.
Upuzun, sessizce

İşte bu kadın, oradaki,
oydu gece tek başına yürüyen.
Üstelik de güzel
Bir içim su derler

İşte o kadındı, eminim,
bağırdı sokakta başta deli sandık
Yaşamak dedi hakkımdır, dilediğimce!
Bak bak bak bacak kadar boyu bir de.

İşte o kadındı, o kadındı köşedeki,
soğumuşsa bedeni geç kalmışız.
Ama ne de güzelmiş ne de güzel, ölmeseymiş be abi.
Derler ardından
‍
O kadın o kadın.
Dedirtme be kadın.

Don
‍
Düşünüyorum içimdeki donu.
Şimdi ölsem ya ben
Güzel mi acaba donum,
kirli mi?

Lavanta

‍Özgürlük bir serçenin kanat çırpışı kadar
Telaşlı, fakat narin göğüs kafesimde.
Ve hatırımda kalışı,
bir tutam lavanta gibi ceketimin cebinde kalmış geçen bahardan.
Kokar durur buram buram, hatta çığlık çığlığa
Özgürlük! Özgürlük!

Gölge
‍
Gölgem koyulaşır mı sana sarılsam
Kaldırımı kandırır mıyız seninle ne dersin?
Turuncuya dörtnala gider miyiz yine bir gün
Kuru üzüm yer kirpiklerimizi sayar mıyız?
Biliyor musun, bilmiyorum…
Biliyor musun bilmiyorum?

Hacm-i parmak

Ayak başparmağım yok oldu ama  
Akabinde sekiz kilo verdim.
Hacmim azaldığından,
Daha da küçüldü dünya
Servis tepsisi kadar kaldı
Kıstırma mevsimi yaklaşırken  
Aklımın ışıkları yandı
GEREKİRSE
Diğer başparmağımı da veririm.
Ki asla şaka yapmam çoğunlukla.
‍
E akabinde sekiz buçuk kilo daha verdim, sol tarafım kazandı.
Avuçlarımda tüm yaz yağmurlarını biriktirdim;
Güney yarım kürenin, abartmayalım.
İçime attım bir bardak soğuk su.
Köşeyi dönünce oradasın,
biliyorum, çünkü başka yer yok.
Dört köşe kaldı zaten dünya
M
Döndüm bıraktım yağmurları
Ve sen bana geldin
‍
Eee...
(dünya ÷parmak)- kilolar= sen
O kadar parmağa bu kadar hacim
Yersen.

Mahmut abi kadın olduğumu öğrendi

Tam pislenecekken misler gibi,
Saçlar kesildi.
Bu son virgül olmalıydı ki,
Göz kapaklarımdan kirleri silmeye çalışırken,
Sinirlerimin kumpirleştiğini hissettim.
Yanıyor.
Gözle görülen bir
Göz bulutu gözledi banyoyu.
Neredeyim?
"Çok uzaklaşmış olamam"
Dedi biri,
mutlaka intim temizleyicisi, herkes söylemeye utanıyor.

Köşe bakkaldaki mahmut abi kadın olduğumu keşfetti 27 haziranda
Komşuların duymasını istemiyor
Ne alsam siyah poşete tepti
Ev yakın, çok uzaklaşmış olamam
Ama yol bitmek bilmiyor.
"Çok uzaklaşmış olamam"
Halbuki,
Vardığım banyoda
gözlerim göçmüş olsa da,
Mevsim kış
Ve herkes kiraz yiyor
Duyuyorum.
Anlatın.


İmkansız şiir

Dokunsa ağlayacaktım
Dokunmadı
Gene kendi imkânlarımla ağladım
Ben de

Ivıra hasret

Hayırsız bir yerin asansöründe
Aynı şarkı kulaklarımızı doldururken
Kavuşmak dileğiyle…

Günahsızca açılan bir otel penceresinden
Feryat eden bir kadının sesi kadar
Gacırt
‍
Sessizce çay yudumlanan bir ortamda
Tuzlayıp tuzlayıp hıyar yermişçesine
Katırt
‍
Menemen evinde şirinlik taslayıp
Nanik yaptığın çocuğun sümük
Fışkırta fışkırta ağlamaya başlaması kadar
Inga bir anda
‍
Kavuşmak dileğiyle…

Kuşkaş

Ağladı bir çocuk, döküldü olan iki dişi
Amazondaki yaşlı amcanın
Sonra bir cam açıldı seks yayıldı gökyüzüne
Memelerimden süt aktı
Hamileyim sandım

Belboyun canı sıkıldı bir sigara yaktı
İçindekileri kustu sonra bir genç adam
Süpürdü yerleri aceleyle ama kıyıda köşede kalanlarla
Sergi açtı
Üç kişinin geldiği sergide ikisi şarap içti
Biri annesiydi sergiden bulaşıkları aldı
‍
İki gün sonra da yemekte kalbine çatal saplandı adamın
Ne komik ki ölmedi
Boşluğa        gelmiş      
           denk            

Gemici şiiri
‍
S-öz-ün özü
zü-özün-sö
Sözün elidir
b-el-li
li-el
Özünden sakınır onu gözünü etmez
Gözün elidir d-eli d-eli eser y-eli
El-inden alır diyelim
y-ele-sini

Ad-sız (ad varken adsız olunmaz)

Olum-suz (olum olmadan) olumsuz olunmaz
Olumlu (olum olunca da) olumsuz olunmaz
Ar sız (ar olmadan) arlı olmaz
Arlı arsız (ar olunca) olunmaz
‍
Ölüm-lü (ölüm varken) ölümlü olunur
Ölüm-siz (ölüm varken)
ölüm siz olunmaz

Yalnızlık ılık Yalnız ılık
‍
Su damlacıkları olmak isterdim
Rüzgarın uçurduğu
Ya da hava olmak isterdim
Suları uçuran
Su uçar yolumu bulurdum
Alev olmak isterdim
Tanıdığım tüm alevler güzeldi
Yakıp geçerdim tüm sahte delilleri
ya da nasırlı bir avucu ısıtırdım köfte ekmek sırasında
ankaranın tüm barlarını kusardım sonra
tüm hikayeleri, işkembeleri, işkenceleri.

garda kavuşmaları, aşkları kusmazdım ama
kavuşmaları hep içimde tutardım,
hava olunca sulara karıştırıp uçururdum bilinmezlere
her gün yeniden kavuşmaya yeltenen birinin yüreğini serinletsin diye

Mutfağıma teşekkür
‍
sonbahar yaprakları gibi, bir köşede toplanır benim yalnızlıklarım
birikir birikir dağ olur
en sevdiği mevsim sonbahar olan biri görür ağlar yalnızlığıma
kırımızı botlarıyla bir çocuk
atlar belki yaprak dağına dağdan neşesiyle dağıtır dağı
ne havayı ne suyu
o günü bekler benim yalnızlıklarım

mutfak malzemelerine şiirler dizer benim yalnızlığım
tost makinem ve ben valsa kalkarız çoğunlukla
çaydanlık pek takılmaz bize, gazeteyle arası iyidir
tencere tava devrimi bekler,
yemek yapılacağı zaman mutlaka meşguldür lavabo da
çamaşır makinesine lafım yok, tüm kirlileri yıkıyor ne de olsa.
‍
Mutfak salon fark etmez
Susmaktan çatallanmamış
Aynı dili konuşan sesler bekler benim yalnızlıklarım

‍
Sahil boyu uzayan çiçeklerdi kumdan kaleler
‍
Günlerin dalgası vurdu kıyılarına denizsiz şehirlerin
Yüreksiz kimselerin kapısını çaldı gelgitleri suyun
Temizlendi sokaklar boyuna
Tükürüp durdu çatılardan çocuklar
Ve bazı kimseler istifa mektupları savurdu  
Plazaların kare pencerelerinden
‍
Günlerin dalgası vursa da kıyılarına denizsiz şehirlerin
Boğulurdu kaldırımlar boyuna
Yaşarken dörtnala
Ertesi günü dünden ayıran
Şimdiyi gelecekten
Günlerin dalgası olmalı dışarıda
Kuvvetli bir rüzgâr, değişim sancısı

Günlerin dalgası vurdu kıyılarına hayatımın
Dün
bugün
yarın
O gün yola çıktım
O gün karar verdim
Asla
Her zaman
Şimdi
Kararlar hatırlanır, çarklar döner, planlar dillenir, yollar çıkılır, yokuşlar inilir
Gidilir gelinir durulur ölünür
‍
Günlerin dalgası vurduğu gün çıktım evden
Yürüdüm denizsiz kentin alt geçitli dar caddelerinde
Asla
Her zaman
Şimdi
Sahil boyu uzayan çiçeklerdi kumdan kaleler.
Kökleri göklere uzanır,
Çiçekleri bizim göremeyeceğimiz derinlikte.
‍
Bu çiçekler bahar kırlarındakilere benzemezmiş,
Çünkü çocuklar ekermiş,
dalgalar süpürürmüş yapraklarını.
Derbeder olacağı bilinerek ekilmiş çiçekler,
Yeryüzünde görünmeyi de bu yüzden hiç istemezlermiş.

Çerçeve
‍
Anlar elimizden kaçmasın diye çerçevelere sığdırdık.
Evin en güzel köşesine koyduk, gelenin gözü takıldı.
Sırlarımız ortaya çıkmasın diye çerçevelere sığdırdık.
Bu yaşam aralığına pencere dedik.
‍
Acılarımızı ve umutlarımızı çerçevelere sığdırdık.
Buzlu camdan otomatik kapilar kapandi onumuzde,
Ruhsuz, yumuşak yer döşemelerine çöktük
Bekledik
Dizlerimiz kanadı dövmekten
Siluetler dans ettiler ağlayarak
Buzlu cam çerçeve açıldı
Teslim olduk bir şeylere
Orası kesin.
‍
Ölümümüzü siyah beyaz cercevelere sigdirdik,
altina tarihler attik
1995-yan yatmış şekiz
Ahşaptan hudut çizdik uzanacağımız göksüz kırlara
Ölümden gün alanlar vardı,
Onların payını boş bıraktık mermer çerçevelerde
Giden yalnız hissetmesin diye.
Çerçevelere sığdırdık içimizden gürül gürül akan isyanımızı
Meydanlara, ekranlara, ruhlara aktık çerçevelerimizle
Yine de öldük ya Rabbim.
Ne haddimize

‍